September 2025 _ Hoogbegaafd het Magazine - Artikel over Thuiszitters
“Als ouder van een thuiszitter word je zelf vaak ook een thuiszitter. Omdat je kind meer zorg en veel nabijheid van je nodig heeft. Ouders schroeven terug in werk om thuis bij hun kind te kunnen zijn of stoppen – al dan niet gedwongen – volledig.
Een groot stuk van het sociale leven, ook rondom werk en school, verdwijnt. Je raakt letterlijk geïsoleerd, maar ook emotioneel is het eenzame tijd. Het idee dat naar school gaan het belangrijkste is, zit diep ingesleten. En dan komen helaas de oordelen, dat het aan jullie opvoeding ligt. Of dat er toch in ieder geval iets goed mis is met je kind, want ‘normale’ kinderen gaan wel gewoon naar school. Dat je ook niet zo moet toegeven aan de grillen en gewoon streng moet zijn.
Dat jullie dit al heel lang hebben volgehouden en daar nu eigenlijk, achteraf, van zien dat dit niet de juiste manier was, vindt geen gehoor. Dat het gaat om het terugvinden van de wil om het leven aan te gaan, weer zingeving en levenslust te voelen, durf je dan vaak al niet meer uit te leggen.”
Een stukje uit het artikel dat ik schreef voor Hoogbegaafd het Magazine van Kristel van Eijk. Als hart-onder-de-riem voor ouders wiens kind is uitgevallen op school. Maar ook om gerichte steun te vragen en te ontvangen van de mensen om jullie heen. Die het graag willen begrijpen, maar waarschijnlijk niet helemaal snappen en af en toe – onbedoeld – precies de verkeerde dingen zeggen.
Het artikel is nu volledig te lezen en stuur het dus gerust door aan de mensen die voor jullie belangrijk zijn. Vraag steun aan de ouders van vriendjes en vriendinnetjes van je kind. Laat de professionals om jullie heen weten wat je nodig hebt:
“Wat je als ouder nodig hebt van al die anderen die een professionele rol spelen in het leven van je kind, is een bewuste keuze om jou als ouder te ondersteunen. Om jou als ouder intact te houden, jouw gevoel van veiligheid te vergroten in plaats van te ondermijnen, omdat deze intensieve tijd al jouw kracht, kalmte en stevigheid vereist.”
Ook de opa’s en oma’s en natuurlijk jullie eigen vrienden en familie kunnen een grote steun zijn. Stuur het artikel door en ik hoop dat jullie je meer gedragen kunnen voelen en enigszins kunnen leunen.
Heb je te maken met een kind dat niet meer naar school wil, of, eigenlijk, niet meer naar school kán, neem contact met me op. Ook als je kind is uitgevallen en je met de handen in het haar zit, trek aan de bel. Herken je signalen van stress, zie je het vlammetje van je kind verdwijnen, boek een online consult in.
Ook mogelijk in de avonduren.
Op LinkedIn is het artikel ondertussen al zo’n 15.000 keer gelezen en zijn er veel reacties. Nieuwsgierig? Hier vind je de post.
Juni 2025 - Hoogbegaafd het Magazine - Artikel Mama is MOE (en papa ook)
“Je jongste is één en al ‘hart en ziel’ en doet niets halfbakken. Vol overgave stort hij zich op een knutselproject, om half 6 ’s ochtends. Want de briljante ideeën blijken niet te kunnen uitslapen. Hij staat áán en jij mag meegenieten.
Als het kunstwerk klaar is en hij er trots naast staat te pronken, kun je het niet afdoen met een beetje hummen. Nee, je volledige aandacht is gewenst en hij wijst je fijntjes op alle details die je nog niet genoemd hebt. ‘Mama, je moet écht kijken. Ook met je hart!’
Niet gek dat hij tegen etenstijd op apegapen ligt, er eigenlijk niets meer lukt en alles wat jij zegt sowieso verkeerd is. En dus reden voor ruzie zoeken, zélfs als je jezelf op de wc opsluit voor een momentje rust, om even aan alle toorn te ontkomen.
De koele tegels tegen je wang.
Daar zit je dan, met je me-time.”
Het artikel Mama is MOE (en papa ook) uit Hoogbegaafd het Magazine 3 van Kristel van Eijk blijkt héél herkenbaar. Ik krijg er erg leuke reacties op, fijn!!
April 2025 - Als alle breinen leren - Saskia Schepers
(En hier ontdekte ik de eerste van twee van ‘mijn’ stukjes in het boek. Heb jij ze al gevonden?)
Jaaaaa, het belangrijke boek Als alle breinen leren van Saskia Schepers is er! En staat gelijk al op nummer 1 in de Management Boek top 100!
Met 70.000 thuiszitters in Nederland kun je niet meer met droge ogen beweren dat het aan de kinderen ligt en dat er iets ‘mis’ is met hen. Balans schreef eerder al dat zij de kanariepietjes in de kolenmijn zijn.
Saskia pleit in haar boek voor écht inclusief onderwijs door ruimte te creëren voor neurodiversiteit in het onderwijs:
“Het is aan ons, ouders, docenten en andere onderwijsprofessionals om het leervuur aan te wakkeren door het kind centraal te zetten, hindernissen uit de weg te ruimen en steevast te geloven in de talenten van ieder kind. Hoe zorgen we ervoor dat onderwijs werkelijk doet waarvoor het bedoeld is?”
Natuurlijk is ‘het systeem’ aanpassen en veranderen hoe we het onderwijs hebben ingericht geen sinecure. En wellicht ook niet eens de bedoeling, want Saskia schrijft: “Misschien is het in de basis heel simpel: dit onderwerp gaat vooral over empathie en dat iedere leerling zich gehoord en gezien voelt.”
In het boek vind je termen als anders-bedraad zijn en spiky profiles. Termen die zoveel méér ruimte geven en het kind centraal stellen in plaats van (veronderstellingen) van een eventueel label. De context is dus van groot belang, de bij het kind passende omgeving waarin én waardoor het kind tot bloei kan komen. Zo logisch, toch?