September 2025 _ Hoogbegaafd het Magazine - Artikel over Thuiszitters
“Als ouder van een thuiszitter word je zelf vaak ook een thuiszitter. Omdat je kind meer zorg en veel nabijheid van je nodig heeft. Ouders schroeven terug in werk om thuis bij hun kind te kunnen zijn of stoppen – al dan niet gedwongen – volledig.
Een groot stuk van het sociale leven, ook rondom werk en school, verdwijnt. Je raakt letterlijk geïsoleerd, maar ook emotioneel is het eenzame tijd. Het idee dat naar school gaan het belangrijkste is, zit diep ingesleten. En dan komen helaas de oordelen, dat het aan jullie opvoeding ligt. Of dat er toch in ieder geval iets goed mis is met je kind, want ‘normale’ kinderen gaan wel gewoon naar school. Dat je ook niet zo moet toegeven aan de grillen en gewoon streng moet zijn. Dat jullie dit al heel lang hebben volgehouden en daar nu eigenlijk, achteraf, van zien dat dit niet de juiste manier was, vindt geen gehoor. Dat het gaat om het terugvinden van de wil om het leven aan te gaan, weer zingeving en levenslust te voelen, durf je dan vaak al niet meer uit te leggen.
De mensen die dichtbij jullie staan willen wél graag begrijpen. Maar ook aan hen is het lastig uitleggen dat er soms geen lichtpuntje is. Geen beweging, alleen het ongewisse en dat we het precies daarmee moeten doen. Totdat er beweging ontstaat, vanuit rust en vanbinnen uit.”
Een stukje uit het artikel dat ik schreef voor Hoogbegaafd het Magazine van Kristel van Eijk. Als hart-onder-de-riem voor ouders wiens kind is uitgevallen op school. Maar ook om gerichte steun te vragen en te ontvangen van de mensen om jullie heen. Die het graag willen begrijpen, maar waarschijnlijk niet helemaal snappen en af en toe – onbedoeld – precies de verkeerde dingen zeggen. En een advies voor hulpverleners:
“Wat je als ouder nodig hebt van al die anderen die een professionele rol spelen in het leven van je kind, is een bewuste keuze om jou als ouder te ondersteunen. Om jou als ouder intact te houden, jouw gevoel van veiligheid te vergroten in plaats van te ondermijnen, omdat deze intensieve tijd al jouw kracht, kalmte en stevigheid vereist.
Alle overleggen met hulpverleners en professionals kosten veel tijd en energie. Wees je als professional ervan bewust dat de ouders de grootste last dragen en dit al een flinke tijd doen. Jouw woorden hebben impact en dit vraagt dus om een sensitieve afstemming. Ook als er een verschil van mening of inzicht is in wat het beste is voor het kind. Geef ouders niet het gevoel lastig, dwars of tegenwerkend te zijn, maar steun hen in de zorg voor hun kind.”
(Vanaf december 2025 vind je hier het hele artikel, digitaal te lezen.)
Juni 2025 - Hoogbegaafd het Magazine - Artikel Mama is MOE (en papa ook)
“Je jongste is één en al ‘hart en ziel’ en doet niets halfbakken. Vol overgave stort hij zich op een knutselproject, om half 6 ’s ochtends. Want de briljante ideeën blijken niet te kunnen uitslapen. Hij staat áán en jij mag meegenieten.
Als het kunstwerk klaar is en hij er trots naast staat te pronken, kun je het niet afdoen met een beetje hummen. Nee, je volledige aandacht is gewenst en hij wijst je fijntjes op alle details die je nog niet genoemd hebt. ‘Mama, je moet écht kijken. Ook met je hart!’
Niet gek dat hij tegen etenstijd op apegapen ligt, er eigenlijk niets meer lukt en alles wat jij zegt sowieso verkeerd is. En dus reden voor ruzie zoeken, zélfs als je jezelf op de wc opsluit voor een momentje rust, om even aan alle toorn te ontkomen.
De koele tegels tegen je wang.
Daar zit je dan, met je me-time.”
Het artikel Mama is MOE (en papa ook) uit Hoogbegaafd het Magazine 3 van Kristel van Eijk blijkt héél herkenbaar. Ik krijg er erg leuke reacties op, fijn!!
April 2025 - Als alle breinen leren - Saskia Schepers
(En hier ontdekte ik de eerste van twee van ‘mijn’ stukjes in het boek. Heb jij ze al gevonden?)
Jaaaaa, het belangrijke boek Als alle breinen leren van Saskia Schepers is er! En staat gelijk al op nummer 1 in de Management Boek top 100!
Met 70.000 thuiszitters in Nederland kun je niet meer met droge ogen beweren dat het aan de kinderen ligt en dat er iets ‘mis’ is met hen. Balans schreef eerder al dat zij de kanariepietjes in de kolenmijn zijn.
Saskia pleit in haar boek voor écht inclusief onderwijs door ruimte te creëren voor neurodiversiteit in het onderwijs:
“Het is aan ons, ouders, docenten en andere onderwijsprofessionals om het leervuur aan te wakkeren door het kind centraal te zetten, hindernissen uit de weg te ruimen en steevast te geloven in de talenten van ieder kind. Hoe zorgen we ervoor dat onderwijs werkelijk doet waarvoor het bedoeld is?”
Natuurlijk is ‘het systeem’ aanpassen en veranderen hoe we het onderwijs hebben ingericht geen sinecure. En wellicht ook niet eens de bedoeling, want Saskia schrijft: “Misschien is het in de basis heel simpel: dit onderwerp gaat vooral over empathie en dat iedere leerling zich gehoord en gezien voelt.”
In het boek vind je termen als anders-bedraad zijn en spiky profiles. Termen die zoveel méér ruimte geven en het kind centraal stellen in plaats van (veronderstellingen) van een eventueel label. De context is dus van groot belang, de bij het kind passende omgeving waarin én waardoor het kind tot bloei kan komen. Zo logisch, toch?
November 2025 - Week Intern Begeleiden (WIB), met Evelien Keppel
De beschermende rol van de IB/KC’er in het voorkomen van schooluitval
Toen Ilse Hartman en ik een aantal jaar geleden in Zutphen onze eerste Workshop over Onderprikkeling gaven, riepen de deelnemende ouders enthousiast en met enige urgentie: ‘Dit moet de scholen in!’
Nu heb ik de afgelopen jaren deze kennis over onderprikkeling vooral via LinkedIn gedeeld. Via verhalen, duiding en herkenning van de signalen die kinderen – soms subtiel, vaker in your face – afgeven. Kort door de bocht: Onderprikkeling zorgt voor spanning en als die spanning te hoog oploopt of (veel) te lang duurt worden kinderen hier ziek van. Kinderen vallen namelijk niet ‘opeens’ uit op school; hier gaat vaak een jarenlang proces aan vooraf en de signalen van deze hoogopgelopen spanning zijn al zoveel éérder aanwezig dan de bekende signalen van verzuim of ‘gedragsproblematiek’.
Evelien de Graaff-Keppel en ik bundelen onze krachten en brengen onze kennis naar de Week Intern Begeleiden 2025, hét rondreizende onderwijscongres voor Intern Begeleider en Kwaliteitscoördinatoren georganiseerd door Instondo. In onze inspiratiesessies zoomen we in op deze signalen en bieden we je handvatten om vanuit jouw rol als IB-er zowel ouders als leerkrachten te kunnen ondersteunen om mogelijk schooluitval te voorkomen.
Achteraf gezien gaven veel kinderen die jaren later in het basisonderwijs uitvielen namelijk al vrij snel na het starten in het Primair Onderwijs signalen van spanning door onderprikkeling af. Maar omdat het voor het eerst naar school gaan nu eenmaal vaker gepaard gaat met oplopende spanning – zeker bij kinderen die nèt wat gevoeliger zijn of een net wat intensere beleving hebben dan gemiddeld – wordt onderprikkeling als factor hierin niet vaak herkend.
Zeker als er sprake is van fikse emotionele uitbarstingen bij thuiskomst van school, zijn ouders niet zelden beschroomd om te vertellen hóe heftig het er thuis aan toe kan gaan – áls ze al aan de bel trekken op school – en vaak twijfelen ze aan zichzelf. Als blijkt dat het kind op school een voorbeeldige leerling lijkt, wordt deze twijfel onbedoeld bestendigd. Toch is juíst dit verschil in gedrag een ‘red flag’ en dient er goed gekeken te worden of het kind zich niet ontzettend aan het aanpassen is op school, ten koste van zichzelf.